Ze wist al maanden dat er iets niet in orde was. Ze waren een koppel, alweer, maar hij had haar niet de sleutel geven van de voordeur, zoals vroeger. Hij vroeg zelfs om even te bellen voor ze kwam.
Ze groeiden hierdoor nog verder uit elkaar. In plaats van te praten en een dialoog te houden, ging ze nog maar 1x misschien 2x per week naar hem. Hij deed zelfs die moeite niet meer voor haar.
Zijn gsm daarmee was hij plots getrouwd, bereikbaar was hij niet zo vlot, poeslief dat was hij wel.
Als ze woorden hadden, had hij er geen moeite mee haar te negeren.
Als ze zondags zijn t-shirt aantrok om mee te ontbijten zei hij "Jij bent de enige die mijn kleren mag dragen" of als ze seks hadden kreunde hij "Jij bent toch de lekkerste"
Dat was het begin van het einde, nu moest ze het enkel nog aanvaarden en al de gevolgen en tranen die er mee gepaard gingen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten