Ze had zich voorbereid zoals ze dat altijd deed. Ze had zich aangekleed, had haar make-up op haar gezicht gesmeerd, twijfelde een korte tijd over haar schoenen en vertrok toen.
Ze zat een hele tijd in haar wagen, haar routeplanner nauwlettend in de gaten te houden en eveneens probeerde haar gedachten te verzetten.
Ze wist als ze binnenkwam er vele ogen op haar gericht zouden zijn, dat was het menselijke instinct, het maakte haar zoals steeds zenuwachtig. Ze was minder zelfzeker als ze zich toonde naar buiten toe.
Toen ze arriveerde wisselde ze toch nog snel van schoenen en wandelde naar de ingang.
Ze deed de deur open en nam een snel overzicht. Veel bekenden, nog meer onbekenden. Ze zette haar glimlach op en stapte kordaat binnen. Ze keek voor zich uit en keek recht op zijn gezicht, haar hart sloeg en slag sneller en ze wandelde recht op hem af, hem lachend begroetend en hem aanmanend later op de avond haar aan te spreken over een bepaald onderwerp dat ze vernoemde.
Ze wandelde verder naar achter en was trots op zichzelf dat ze zo koelbloedig was gebleven.
Ze sprak enkele mensen aan en luisterde er eigenlijk amper naar. Na een tijd zag ze hem in haar gezichtsveld verschijnen. Hij plaatste zich naast haar en ze begonnen een gesprek. Vanuit dat gesprek gingen ze samen aan tafel zitten met 8 andere mensen en zetten hun ongedwongen gesprek verder.
Ze probeerde haar aandacht te verdelen over iedereen aan tafel die ze kende en niet kenden. Hij deed dat ook naar haar gevoel.
Intussen probeerden haar ogen al zijn bewegingen te registreren, zijn lichaamstaal en zijn ogen te lezen, hopend op hetzelfde als zij voelde voor hij die naast haar zat. Het voelde goed ,het voelde natuurlijk aan, het voelde alsof ze elkaar al jaren kenden.
Hij was niet berekend, maar wel oplettend.
Na de koffie gingen ze met enkele naar de bar en bleven daar hangen.
Ze vertrokken samen als laatste, ze wist niet wat ze voelde hangen in de lucht, ze wist niet wat ze mocht registeren en bleef zeer ongedwongen met hem praten terwijl haar gedachten en handen veel andere dingen wilden.
Ze wilde haar handen op zijn rug leggen en deze voelen, ze wilde haar vingertoppen over zijn gezicht laten gaan, langst zijn lach, over zijn ogen, ze wilde zijn lippen voelen. Maar ze deed het niet, ze bleef grapjes maken en kwinkslagen uitwisselen met hem.
Ze waren alleen en hij vertelde haar dat ze er goed uitzag en hij had genoten toen hij haar laatst zag. Dat het allemaal goed voelde en hij geen spijt had van hetgeen er was voorgevallen. Ze knipoogde het weg. Ze hoopte dat hij haar had gemist en dat zou vertellen. Ze had opgemerkt gedurende de avond, tussen zijn opmerkingen dat ze nog in zijn gedachten was geweest. Ze vertelde dat ze het ook fijn vond en had genoten.
Hij gaf haar een knuffel, keek haar in de ogen en gaf haar een kus op de lippen, zacht en lief.
Ze stapten in hun wagen envertrokken beiden.
Ze hoopte dat hij hetzelfde was als zij en dat hij ook verlangde naar een vervolg. Maar als ze diep in zichzelf keek, dan wist ze dat hij zo niet was en ze er niet verder over mocht nadenken.
Ze reed naar huis en kroop klaarwakker in haar bed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten