woensdag 4 augustus 2010

Opdoeken

Ze had hem gebeld op zijn vraag.


Het gesprek verliep moeizaam tot hij haar vroeg waarom ze belde. Ze meldde hem droog dat hij haar had gevraagd om te bellen. Wat wou hij eigenlijk van haar? De laatste keer dat ze elkaar hadden gezien was redelijk 'crap'.


Hij vertelde haar dat hij vond dat wanneer je tijd met iemand doorbrengt, het beide personen een beetje gelukkiger moet maken. Ze bevestigde dat.
Ze voelde de bui hangen en vroeg hem of hij wist hoelang ze elkaar al kenden. Ja dat wist hij goed, dat was intussen een 8 jaar.

Hij wou zich niet laten afleiden en zei haar dat hij altijd eerlijk tegen haar was geweest en zij haar oren en ogen sloot. Dat hij dit niet meer kon.
Of ze zijn meer dan vrienden en gaan verder al hebben ze beiden relaties, of er is niets meer tussen hen. Hij kon het niet aan, haar te zien zonder haar aan te raken, zonder haar vanalles te vertellen dat enkel voor haar bestemd was.

Ze moest erover nadenken en hem een mailtje sturen of bellen sloot hij af.

Ze duwde haar gsm af, ging even aan de kant staan, sloot haar ogen, slikte een krop in haar keel weg, zette haar linkerpinker aan en vertrok weer.

Ze zouden elkaar niet meer horen, ze ging hem niet bellen, niet mailen en zo was ze net een heel dierbaar vriend kwijtgeraakt.

Voor niets .....

Ze voelde een zeldzame pijn

Geen opmerkingen:

Een reactie posten